Jolanta Kosowska - Niepamięć - Wydawnictwo Novae Res - Recenzja
„Wspomnienia to wspaniała rzecz. Tego nikt nie może nikomu zabrać. Na to, co było, teraźniejszość nie ma żadnego wpływu. Przeszłość żyje własnym życiem gdzieś w środku, wewnątrz nas”.
Niepamięć... To dar czy przekleństwo?
Jak to jest obudzić się w zupełnie innym świecie?
Nie pamiętać kim się było, zatracić całkowicie swoją tożsamość, nie mieć żadnych wspomnień, żadnej przeszłości. Gdzie trzeba liczyć tylko na to, co tu i teraz. Jedno zdarzenie, niefortunny wypadek, śpiączka i niepamięć wsteczna podzieliła życie Katarzyny na dwie części. W pierwszej kochała i była kochana przez dwóch mężczyzn, Michała i Romana. Lecz jedno nieporozumienie i dochodzi do strasznej tragedii, która zmieni życie ich trojga. W drugiej po strasznym wypadku, w którym w skutku Katarzyna straciła pamięć, uczy się żyć całkowicie od nowa. Czy przypomnij sobie swoje wcześniejsze życie i mężczyzn, którzy ją kochali?
„Nie można opłakiwać czegoś, co się już dawno straciło, że nie można stracić czegoś, czego się nigdy nie miało”.
Katarzyna dostała druga szansę od życia. Stworzona w pewien sposób od nowa niby taka sama, a jednak całkiem inna. Z każdym dniem uczy się siebie na nowo, pomaga jej w tym Alen, który przygarnął ją do siebie i zaopiekował się. Nie jest łatwo, a powracające stopniowo wspomnienia, ułożone niespójnie i nielogicznie nie układają się w całość co, komplikuje jeszcze bardziej ich zaistniałą sytuację. Wszystko, zaczyna jej się gmatwać obrazy z przeszłości, mieszają się z teraźniejszością, a luki w pamięci zapełniają niepewność i narastający lęk oraz przerażający i paniczny strach.
Czy Katarzyna odnajdzie siebie i które życie wybierze?
„Chwila czyjeś nieuwagi i nagle nie ma już nic. Wszystkie marzenia, plany, nadzieję przestały istnieć. Parę sekund czyjeś dekoncentracji i runął cały mój świat”.
Niepamięć to historia o miłości, przyjaźni, tęsknocie, szczęściu przełamanym nutką smutku i goryczy, sekretami i chorwackim akcentem. Autorka poruszyła niezwykle trudny temat, jaki jest niepamięć wsteczna. Bo przecież nikt nie chciałby przeżyć tego, co bohaterka książki, utrata pamięci to tak jakbyśmy umarli i urodzili się na nowo.
Jolanta bardzo ładny i emocjonalny sposób przedstawiła emocje bohaterów i ich przeżycia. A lekkość z jaką została napisana i mądrość zmieszana z precyzją sprawiła, że czytało się ją bardzo szybko.
Ta opowieść zostanie, że mną na dłuższy czas, ponieważ skłoniła mnie do pewnych przemyśleń, a romantyczna aura, jaka towarzyszyła, całej tej historii sprawiała, że było w niej coś magicznego.
Jolanta Kosowska, Wydawnictwo Novae Res,
Niepamięć... To dar czy przekleństwo?
Jak to jest obudzić się w zupełnie innym świecie?
Nie pamiętać kim się było, zatracić całkowicie swoją tożsamość, nie mieć żadnych wspomnień, żadnej przeszłości. Gdzie trzeba liczyć tylko na to, co tu i teraz. Jedno zdarzenie, niefortunny wypadek, śpiączka i niepamięć wsteczna podzieliła życie Katarzyny na dwie części. W pierwszej kochała i była kochana przez dwóch mężczyzn, Michała i Romana. Lecz jedno nieporozumienie i dochodzi do strasznej tragedii, która zmieni życie ich trojga. W drugiej po strasznym wypadku, w którym w skutku Katarzyna straciła pamięć, uczy się żyć całkowicie od nowa. Czy przypomnij sobie swoje wcześniejsze życie i mężczyzn, którzy ją kochali?
„Nie można opłakiwać czegoś, co się już dawno straciło, że nie można stracić czegoś, czego się nigdy nie miało”.
Katarzyna dostała druga szansę od życia. Stworzona w pewien sposób od nowa niby taka sama, a jednak całkiem inna. Z każdym dniem uczy się siebie na nowo, pomaga jej w tym Alen, który przygarnął ją do siebie i zaopiekował się. Nie jest łatwo, a powracające stopniowo wspomnienia, ułożone niespójnie i nielogicznie nie układają się w całość co, komplikuje jeszcze bardziej ich zaistniałą sytuację. Wszystko, zaczyna jej się gmatwać obrazy z przeszłości, mieszają się z teraźniejszością, a luki w pamięci zapełniają niepewność i narastający lęk oraz przerażający i paniczny strach.
Czy Katarzyna odnajdzie siebie i które życie wybierze?
„Chwila czyjeś nieuwagi i nagle nie ma już nic. Wszystkie marzenia, plany, nadzieję przestały istnieć. Parę sekund czyjeś dekoncentracji i runął cały mój świat”.
Niepamięć to historia o miłości, przyjaźni, tęsknocie, szczęściu przełamanym nutką smutku i goryczy, sekretami i chorwackim akcentem. Autorka poruszyła niezwykle trudny temat, jaki jest niepamięć wsteczna. Bo przecież nikt nie chciałby przeżyć tego, co bohaterka książki, utrata pamięci to tak jakbyśmy umarli i urodzili się na nowo.
Jolanta bardzo ładny i emocjonalny sposób przedstawiła emocje bohaterów i ich przeżycia. A lekkość z jaką została napisana i mądrość zmieszana z precyzją sprawiła, że czytało się ją bardzo szybko.
Ta opowieść zostanie, że mną na dłuższy czas, ponieważ skłoniła mnie do pewnych przemyśleń, a romantyczna aura, jaka towarzyszyła, całej tej historii sprawiała, że było w niej coś magicznego.
Jolanta Kosowska, Wydawnictwo Novae Res,
Za egzemplarz dziękuję:
Niestety mam same złe wspomnienia z książkami tego wydawnictwa...
OdpowiedzUsuńOj, dlaczego?
UsuńChyba się na nią skuszę :D
OdpowiedzUsuńTo bardzo się cieszę :)
UsuńCoś czuje, że K. z chęcią by przytuliła tę powieść :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Uu to bardzo się cieszę i mam nadzieję że tajemnicza K dowie się o tej książce :)
UsuńUtrata pamięci to jedna z najgorszych rzeczy, jaka może przydarzyć się człowiekowi. Zresetowane ustawienia mózgu sprawiają, że podważamy słowa naszych bliskich, często nie wierzymy im, gdyż obawiamy się wmawiania kłamstw, byle tylko wykorzystać sytuację. Chociaż w jednym utrata pamięci może pomóc, choćby na chwilę – złe wspomnienia nie zawracają nam głowy. Ale tylko na chwilę, bo jak wracają, to atakują człowieka z taką precyzją, że ten przestaje wiedzieć, co się z nim dzieje...
OdpowiedzUsuńJednak poruszenie tego wątku nie sprawiło tego, że jestem zainteresowana zrecenzowaną przez ciebie książką. Jakoś mnie do niej nie ciągnie...
Rozumiem cie, nie każdego ciągnie do takich wątków.
UsuńPozdrawiam :)
Książki Jolanty Kosowskiej mają to do siebie że trudno przejść obok nich obojętnie, a po przeczytaniu nie pozwalają o sobie zapomnieć. Ten tytuł jeszcze przede mną ale znajduje się na mojej liście książek ktore koniecznie muszę przeczytać
OdpowiedzUsuńTo prawda pisze tak lekko, a zarazem inteligentnie. Bardzo się cieszę, że sięgniesz po tę pozycję i czekam na twoją opinię po przeczytaniu.
UsuńPozdrawiam :)