Paulina Jurga - Czarne Żagle. Kłamstwo - Wydawnictwo Otwarte - Recenzja

„Oglądałem śmierć swojego ojca. Człowiek, którego zabiłem na statku, skazał go na śmierć przez powieszenie. W ostatnich słowach ojciec wykrzyczał, że ocean spłynie krwią jego i jego rodziny. Wykonałem jego wolę, ale nie do końca. Została jeszcze córka”.

Marcos Noir jest najmłodszym z braci i w wieku trzynastu lat widział egzekucję swojego ojca i w tym dniu poprzysiągł, że winny tego czynu, gorzko tego pożałuje, zamierza się zemścić. 

Mijają cztery lata, przez które zdążył poznać bardzo dobrze swojego wroga i czekał na odpowiednią chwilę, która właśnie nadeszła. Kiedy Markiz Rodrigo pojawia się na wodzie wraz ze swoją rodziną, postanowił zaatakować jego statek i zabija wszystkich oprócz chłopca i jego córki, którą jej przyjaciel przebrał ją za okrętowego chłopca. 

On od razu się zorientował, że jeden z dwóch pozostawionych przy życiu pasażerów okrętu wroga jest dziewczyna imieniem Francisca. Zachował jednak tę informację dla siebie i uważnie ją obserwował, a jej życie spoczywało w jego rękach.

„Przez tych kilka lat pływania pod piracką banderą nauczyłam się dostrzegać to, na co wcześniej pewnie nigdy nie zwróciłabym uwagi. Nie liczył się kolor skóry, lecz serce”.

Francisca Rodrigo Lopez, będąc małą dziewczynką, zawsze marzyła o morskich podróżach. Kiedy w końcu troszkę dorosła, ojciec zabrał ją na wyprawę, z czego bardzo się ucieszyła, jednak nie przypuszczała, że tego dnia jej życie zmieni się raz na zawsze. 

Podczas rejsu zostają zaatakowani, a jej rodzice giną. Przeżywa tylko ona i jej przyjaciel, który przebrał ją za chłopca. Musiała pogodzić się ze swoim losem i dzielnie wykonywała wszystkie zadania, jakie zostały jej powierzone.  

Im dłużej przebywała na statku, tym jej zdanie co do Marcosa zmieniało się, uważała, że mimo wszystko kryje się w nim jakieś dobro. Jednak, co się stanie, kiedy prawda wyjdzie na jaw? 

„Była jak prąd wsteczny, który wciąga głębiej i głębiej, aż nie jesteś w stanie wypłynąć”.

Czarne Żagle. Kłamstwo to pierwszy tom trylogii, która skupia się na losach trzech braci, którzy należą do grupy Czarnych Braci, piratów pływających po wodach Atlantyku i Morza Śródziemnego. W tej części poznajemy najmłodszego z nich Marcosa, który po latach dokonał zemsty na Markizie, zabijając go i jego żonę, zostawił przy życiu tylko córkę Franciscę, oraz jej przyjaciela, który przebrał ją za okrętowego chłopca. Mężczyzna jednak od razu wiedział o kamuflażu, ale postanowił siedzieć cicho i obserwować poczynania dziewczyny, która zaczynała go interesować w taki sposób, jaki nie powinna. 

Autorka pokazuje w tej powieści, walkę o przetrwanie oraz przeżycie na morzu i trudach z tym związanych. Czasami nie ma się wyjścia w zaistniałej sytuacji i trzeba wykazać się ogromną siłą. A ludzie, z jakimi przyjdzie nam obcować i świat, nie są wcale kolorowi, bo brak równości między nimi jest bardzo widoczna. 

Książka pełna zemsty, tajemnic, kłamstw, życia piratów, walki, odwagi, niebezpieczeństwa, niepokoju, brutalności, mroku, utraty bliskich, relacji rodzinnych, podejmowaniu ryzyka, walki o przetrwanie, pożądania i przepięknych widoków oraz niespodziewanych zwrotów akcji.

Czytało mi się bardzo szybko, wciągnęła mnie od samego początku i nie dało się od niej oderwać ani na chwilę. Wręcz jestem pod ogromnym wrażeniem research pisarki, multum przypisów dotyczących żeglarskiej terminologii, które chłonęłam jak gąbka, mega mnie to wszystko interesowało. Nawet język, którym się posługiwało w danych czasach, po prostu mistrzowano i czapki z głów.  

A zakończenie, niech to jasny szlag trafi, w takim momencie zakończyć to grzech. Nie mogę się doczekać kolejnego tomu. Mam nadzieję, że będzie on szybko, bo nie lubię za długo trwać w takim zawieszeniu. 

Polecam wam bardzo gorąco sięgnąć po tę historię, która zabierze was na rozbudzone morze i wyprawę z piratami, gdzie każdy sztorm idzie przetrwać, kiedy mamy przy sobie drugą osobę, której ufamy. 

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu