Świat Książkowy Mali: Agnieszka Nikczyńska-Wojciechowska - To, co ukryte - Wydawnictwo Plectrum

„Ludzie często nie doceniają tego, co mają. Ja staram się doceniać każdy dzień, każdą rzecz, nawet to, że mogę zasnąć w czystej pościeli, wygodnym łóżku, w ciszy, spokoju, bez stresu...”.

Eliza Sobańska to młoda uzdolniona wokalistka, której kariera nabiera tempa. Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że jest szczęśliwa i niczego jej nie brakuje, ale to tylko pozory w głębi serca czuję ogromną pustkę. Wychowała się w domu dziecka i nigdy nie poznała swoich rodziców a uczucie, że nikt jej nie chciał, nikt jej nie kochał, powoduje w niej smutek.

Dziewczyna, kiedy staje się sławną piosenkarką, skupiającą się tylko na muzyce. Pewnego dnia dostaje anonimowe wiadomości, które budzą jej dotychczasowy spokój. Bardzo chce się dowiedzieć, kto za tym stoi i dlaczego, ale także chciałaby poznać prawdę o samej sobie.

„Niestety, w życiu nic nie było za darmo. Nawet największą karierę można zaprzepaścić, a przecież ze szczytu upada się najboleśniej. I znacznie dłużej”.

Kamil Niko jest muzykiem, lecz aktualnie jego nazwisko kojarzy się tylko ze skandalami. Jego opinia nie jest najlepsza a z każdym dniem spada coraz to niżej na listach przebojów. Brak pomysłu na siebie doszczętnie wypala w nim iskrę jaką w sobie miał.

Pewnego dnia przychodząc do studia nagraniowego przez przypadek słyszy piękny kobiecy śpiew, który zaczarował go do tego stopnia, że chce nagrać z nią duet. Każe swojemu menażerowi zrobić wszystko, żeby tak właśnie się stało, jednak on nie jest do końca zadowolony z tego pomysłu.

Kiedy jednak dochodzi do spotkania i Elizie zostaje zaproponowana współpraca, to ona się nie zgadza, nie chce sobie przez to popsuć swojej reputacji na którą ciężko zapracowała, a on mógłby zniszczyć.

Przypadkowe spotkanie tych dwojga w szpitalu zapoczątkuje ich drogę do dłuższej znajomości.

„W muzyce często dało się usłyszeć to, co jest ukryte w naszych sercach”.

To, co ukryte to powieść o dwóch zagubionych duszach, które odnalazły w muzyce ukojenie. To ona nadawała sens naszym bohaterom, szczególnie Elizie dla której muzyka była całym światem. Kamil natomiast, gdzieś się po drodze pogubił, ale kiedy na jego drodze stanęła ona, nagle wszystko przestało istnieć, dzięki Elizie chciał stać się lepszym człowiekiem.

Autorka w swojej powieści pokazała nam na pewno, że nie można się poddawać i zawsze trzeba walczyć o swoje, nawet jeśli mamy za sobą bolesną przeszłość, z którą do końca nie potrafimy się pogodzić, jednakże musimy iść dalej, nawet jeśli to nie jest wcale takie łatwe. Czułam, że ta książka jest bardzo bliska pisarce, że oddaje cząstkę siebie nam i ogromny plus dla niej za piosenki jakie stworzyła dla głównej bohaterki.

Książka ma niestety też swoje minusy, o których muszę wspomnieć. Jedną z nich jest niezrozumiały dla mnie tok myślenia naszej głównej bohaterki; no bo kiedy mówi, że boryka się z swoimi kompleksami do odnośnie swojego ciała, że jest brzydka i w ogóle, a następnie po chwili patrzy w lustro i jak w zaczarowanym zwierciadle stwierdza, że jest piękna no to sorry, coś tutaj nie gra.. albo ma problem ze swoim ciałem albo go nie ma... i to trwa sekundę. Nie pasowało mi to bardzo...

Nie potrafiłam się zaangażować w tę powieść, na tyle żebym przeżywała z bohaterami ich rozterki. Czytałam, żeby przeczytać i dowiedzieć się jak to się skończy nic po za tym. Szukam w książkach tego czegoś, co mnie powali, a tutaj tego nie było...

Powieść oczywiście nie jest zła, bo ma swoje przesłania, ale wydaje mi się, że jakby autorka bardziej się przyłożyła, byłaby to naprawdę dobra książka a tak jest to lekka powieść, która nie zapadnie w mojej pamięci, a szkoda.

Czy polecam, nie mówię nie, bo każdy ma swój gust i może akurat komuś się spodoba historia Elizy i Kamila. Mnie nie skradła, ale może komuś przypadnie do gustu.